Zo, tweede dag, tweede blog op locatie.
Eerst nog het verdere verloop van 23.09:
Nadat ik mijn vorige blogbericht het wereldwijde web op had gegooid, hebben de aanwezige EF-personeelsleden ons vele boeiende wetenswaardigheden meegedeeld over de komende 3, 6 of 9 maanden in Costa Rica (voortaan gewoon cr genoemd). Vervolgens zijn we kort rondgeleid rond de metropool Tamarindo. Hierop volgde de terugkeer naar het schoolcomplex voor een lunch. Deze werd ons voor $5 aangeboden door de EF Soda; dit is zeg maar de kantine die plaatselijk voedsel verschaft dat genuttigd kan worden rond het zwembad. Cfr. Het eten: de plaatselijke eetgewoonten hebben me aangenaam verrast (ja, het verrast me ook dat de eetgewoonten mij aangenaam verrasten!). Het eten is gewoonlijk rijst met daarin een hoop moeilijk te identificeren dingen gepleurd. Meestal zijn de moeilijk te identificeren dingen zeker niet kwaadaardig en vormen ze zelfs een meerwaarde. Maar goed, ik zal niet te veel uitwijden over het eten; ik wil je immers niet vervelen met de theorie over het nat en het droog voedsel… Éen minpunt dat wel vermeld moet worden is het volgende. Ik breng lekkere, kwalitatieve Neuhaus-pralines mee; steken de kalvers ze toch wel in de diepvries, zeker!
Na de voedselopname zijn we allen in twee minibusjes geperst en naar een strand gevoerd waarvan ik me de naam niet meer herinner (Het was niet Playa Tamarindo) met het voorspelbare gevolg dat dat de Stille Oceaan tijdelijk enkele organismen meer telde. Sommigen hebben zelfs geprobeerd de golven te trotseren per surfplank (er was er eentje op het dak van één van de busjes geladen). Het gevolg: zoals men vaak op het internet zegt: 'epic fail'. Na deze gevarieerde strandactiviteiten zijn we teruggetransporteerd naar de EF-school, waar we wederom gebombardeerd werden informatiepakket over ons verblijf. Uiteindelijk zijn we terug afgedropt bij onze respectievelijke gastfamilies. Hier werd ik nogmaals rijst en andere eetbare zaken gevoerd en kwam er (in de mate van het mogelijke) enige conversatie tot stand. Op deze activiteiten volgde onvermijdelijk de nacht.
Na de voedselopname zijn we allen in twee minibusjes geperst en naar een strand gevoerd waarvan ik me de naam niet meer herinner (Het was niet Playa Tamarindo) met het voorspelbare gevolg dat dat de Stille Oceaan tijdelijk enkele organismen meer telde. Sommigen hebben zelfs geprobeerd de golven te trotseren per surfplank (er was er eentje op het dak van één van de busjes geladen). Het gevolg: zoals men vaak op het internet zegt: 'epic fail'. Na deze gevarieerde strandactiviteiten zijn we teruggetransporteerd naar de EF-school, waar we wederom gebombardeerd werden informatiepakket over ons verblijf. Uiteindelijk zijn we terug afgedropt bij onze respectievelijke gastfamilies. Hier werd ik nogmaals rijst en andere eetbare zaken gevoerd en kwam er (in de mate van het mogelijke) enige conversatie tot stand. Op deze activiteiten volgde onvermijdelijk de nacht.
Hoewel mijn bed hier allesbehalve een Auping is, heb ik ook de tweede nacht overleefd.
Het is mijns inziens zeker interessant te vermelden dat de dag hier opmerkelijk vroeg begint. Om 5 uur ’s morgens is er al ‘leven in de brouwerij’. Mijn dag begint dus ook rond dit uur. Zucht… De dag begint, zo blijkt het, wel altijd met een opvallend goed smakend ei.
24.09 is een zaterdag en er is bijgevolg ook geen school. Wat er wel was, was een gratis surfinitiatie. Behalve voor mij, dan. Dit omdat ik hier eigenlijk een viertal dagen later had moeten aankomen, samen met de andere 3-maand-blijvers. Ik ben daarentegen met de 6- en 9-maand-blijvers aangekomen. Dit impliceert dat ik niet uitgenodigd ben op de gratis surfinitiatie van 24.09, welkomstdiner van 25.09 en welkomstfeest van 26.09. Ik heb hier met andere woorden een dagje ‘thuis’ gesleten. Ach ja, er zijn ergere dingen in het leven… Ondertussen heb ik zo wel 265 pagina’s “Agent6” gelezen en mijn eerste tropisch ‘buitje’ meegemaakt. Wat betreft dat buitje: eigenlijk is dat niet zo veel anders dan een fiks onweer in Belgland. Er valt wat meer H2O uit de lucht, maar maak je geen illusies: écht spectaculair is dat niet.
Ook verwacht ik later deze avond of deze nacht de aankomst van mijn mysterieuze ‘roommate’
24.09 is een zaterdag en er is bijgevolg ook geen school. Wat er wel was, was een gratis surfinitiatie. Behalve voor mij, dan. Dit omdat ik hier eigenlijk een viertal dagen later had moeten aankomen, samen met de andere 3-maand-blijvers. Ik ben daarentegen met de 6- en 9-maand-blijvers aangekomen. Dit impliceert dat ik niet uitgenodigd ben op de gratis surfinitiatie van 24.09, welkomstdiner van 25.09 en welkomstfeest van 26.09. Ik heb hier met andere woorden een dagje ‘thuis’ gesleten. Ach ja, er zijn ergere dingen in het leven… Ondertussen heb ik zo wel 265 pagina’s “Agent6” gelezen en mijn eerste tropisch ‘buitje’ meegemaakt. Wat betreft dat buitje: eigenlijk is dat niet zo veel anders dan een fiks onweer in Belgland. Er valt wat meer H2O uit de lucht, maar maak je geen illusies: écht spectaculair is dat niet.
Ook verwacht ik later deze avond of deze nacht de aankomst van mijn mysterieuze ‘roommate’
Zo, dat is het voor nu, denk ik…
Mijn excuses voor de grote hoeveelheid tekst in een keer, maar de internetgoden zijn cr niet zo goed gezind…
Goh,zeg, ik had vanmorgen nog maar je reisverhaal van gisteren gelezen en nu is er al een vervolg. We worden verwend! En ik ben blij dat ik nu eindelijk heb uitgedokterd hoe ik een reactie kan plaatsen onder mijn eigen naam! Besos de Flandes!
BeantwoordenVerwijderenHo ho ho, geweldig om je op die manier te kunnen volgen. Dat we net flink kunnen Skypen hebben, was voor ons natuurlijk de kers op de taart.
BeantwoordenVerwijderenJe ligt wellicht niet wakker van het feit dat je de surfles hebt gemist maar er komen ongetwijfeld nog veel kansen...
Benieuwd wie de mystery room mate is.
Geniet van de rijst met bonen en tot heel snel!
Net als Nicole begint het bloggen bij mij ook beter te verlopen. Ik slaag er al in een reactie te posten zonder dat ik telkens mijn hele tekst kwijt ben, eureka!
BeantwoordenVerwijderenWat deze tekst betreft heb ik vanuit professioneel oogpunt een kleine opmerking. Als je écht indruk wil maken op je medelezers schrijf je beter: Hoewel mijn bed hier allesbehalve een KUPERUS is... Een kleine toelichting bij deze suggestie is hier evenwel aangewezen. Ik werk sinds een aantal weken bij Nachtsfeer in Sint-Martens-Latem. Naast exclusieve waterbedden verkopen wij hier ook boxsprings. Nu, in de wereld van de boxsprings zijn de Scandinavische boxsprings van het merk Kuperus dé crème de la crème! y por qué? Het zijn volledig handgemaakte bedden die bestaan uit 100% natuurlijke materialen, o.a. paardenhaar uit Argentinië. Topkwaliteit dus. En voor mensen met een hele dikke portemonnee.
Welnu, om je te bewijzen dat Auping daar in de verste verte niet aan kan tippen, doe ik jou een voorstel. Als je binnen een twee-tal maanden een tussenstop in België maakt, kom gerust eens liggen in ons showroommodel van €24000, volledig verstelbaar en met een ingenieus massagesysteem in. Intussen kan je volop genieten van het sublieme uitzicht hier op de Kortrijksesteenweg. Ik heb het hier niet over de dametjes van plezier, maar over de talrijke luxe-auto's die hier dagelijks passeren. Het is niets voor niets Sint-Martens-Latem!
Viva Kuperus, abajo Auping!
Un besito desde SML!
Elyn.