Ik haat titels!

Hallo lezende persoon,

Ik ben nog steeds niet uitgeschreven en loptapje heeft ondertussen haast een laptopchiropractor nodig. Maar ik heb toch weinig beters te doen dan nog een blogberichtje schrijven, dus een computerrechtenorganisatie zal me moeten komen wegslepen. Die kans is echter klein, want welke computerrechtenorganisatie opereert er nu in Costa Rica?

Maar goed; gisteren ging ik wat eten in de hoop dat vandaag betere tijden zou brengen. Vandaag is daar slechts partieel in geslaagd. Ik verklaar mij nader:

Vandaag had ik drie lessen: tweemaal algemene les en eenmaal uitspraakles. De algemene lessen gingen wederom tergend traag en bijgevolg zat ik er enigszins ongeïnteresseerd bij. De lerares moet dit opgemerkt hebben en tussen de twee lessen in heeft ze me verteld dat ik wat geduld moet hebben: binnen twee of drie weken zou het sneller moeten gaan omdat we dan een basis hebben. Om mij bezig te houden heeft ze mij en de Franstalige Zwitser dan maar een blaadje werkwoordoefeningen gegeven; waarvan ik op één na alle vragen goed had. Geduld en hoop is allemaal goed en wel, maar daar ben ik nu zeer weinig mee. Soit, het is in elk geval al iets…

Een lichtpuntje in de Spaanse duisternis was de les ‘fonética’, uitspraakles. Dit was eindelijk eens een les die vooruitging, duidelijk was, met voldoende oefeningen, doch geen overdaad.

Wat mij ook gunstig stemde was dat we tijdens een bepaalde pauze in het secretariaat werden geroepen om een blaadje in te vullen hoe we het verblijf en de lessen vonden. Dit waren een zevental vraagjes waar je een beoordeling geven van slecht tot uitstekend. Op zich weinig zinvol, ware het niet dat ik gevraagd werd bij de vragen wat uitleg te geven. Hiervoor was een hokje van 3cm op 10 voorzien. Lang niet genoeg uiteraard! Heb ik maar ¾ van de achterkant van het A4-blad volgeschreven. Nu hopen dat ze het kunnen lezen!

Er is met andere woorden beterschap op komst, maar we zijn er nog lang niet.

Is er nog ander nieuws? Niet echt; ik heb in een hangmat gelegen, een man op straat heeft me weed aangeboden en  ik adem nog steeds.

Op naar een volgende dag!