Een nieuwe blog op een ongebruikelijk moment. Aan tijd geen gebrek, aan boeiende gebeurtenissen daarentegen…
Bij het ter webbe gaan zullen mijn nog slechts 18 dagen in Costa Rica resten. Ik zou niet mogen, maar ik ben ondertussen al aan het aftellen (wel ja, mijn gsm telt af. De afteltechnologie is heden ten dage reeds vergevorderd.) tot het moment dat ik de luchthaven van San José (die eigenlijk niet eens in San José ligt, maar in de provincie Alajuela.) een tuigvlieg mag nemen om de grote plas over te steken naar euroland.
Maar goed, we mogen niet té veel op de feiten vooruitlopen, de feiten zouden wel eens moe kunnen worden, en dán zijn we pas ver van huis! Op school komen de nieuwe studenten en gaan ze ook weer; rijst wordt nog steeds in overmatige hoeveelheden geconsumeerd; Costa Rica blijft gestaag zakken op mijn appreciatieschaal en de internetgoden blijven mij ongunstig gestemd*.
En nu wat nieuws.
Het is duidelijk dat er iets verkeerd zit met EF-Tamarindo. Misschien zijn het wat kinderziekten – EF-Tamarindo is er nog maar een viertal jaar – die na verloop van tijd wel zullen verdwijnen, maar er moet toch iets verkeerd zijn. Immers, als men de leraren- en administratief personeelbezetting uit het filmpje op de website vergelijkt met de actuele, is quasi elke post veranderd. De ‘quasi’ uit vorige zin staat ook op het punt overbodig te worden aangezien mijn huidige leraar, die er, zoals ik het zie, van het begin bij was,³* heeft ook zijn ontslag ingediend om binnen één, misschien twee weken, EF te verlaten. Ik hoop op twee weken, want anders moet ik voor nog één luttele week een andere leraar hebben, hetgeen mijns inziens nodeloos compliceert. Herinner je ook de vorige lerares die andere oorden is gaan opzoeken.
De kamer die voorheen onderdak verleende aan een andere EF-student4*, wie ik eerder kort beschreven heb, zal nu het tijdelijke verblijf vormen van een nieuw individu. Dit individu is, in tegenstelling tot het vorige, geheel niet gerelateerd aan EF. Het is een Amerikaan uit staat Michigan genaamd Jacob. Hij ziet er een beetje uit als het soort type dat je ’s nachts, gekleed in een ‘hoodie’ zou kunnen komen in elkaar slaan met een baseball bat, maar het is een sympathieke, grafisch design-afgestudeerde. Zijn beweegredenen voor een geprolongeerd verblijf in Costa Rica zijn mij niet geheel duidelijk, maar hij zou een vrouw en kind hier hebben. De reden waarom hij juist dít huis occupeert, is dat hij een vriend-kennis van Gerardo, mijn gastvader, is.
Toen ik woensdag thuiskwam, passeerde ik een op straat staande koe, omsingeld door een aantal opmerkelijk energieke Costa Ricanen. De reden voor het op straat staan van de koe is mij evenmin duidelijk, maar wat weinig clarificatie behoefde was de intentie van de dorpelingen om deze onfortuinlijke herkauwer naar een gepastere verblijfplaats te transfereren. Ze zijn daar toch een goeie twee uur in de weer geweest om Bella cowboysgewijs van haar vrijheid te beroven en terug te brengen naar een gepastere resideerplaats. Helaas hebben ze gefaald en stond de koe er de volgende morgen nog.
Dat is het zowat. Ik sluit af met volgende beelden:
Zondag heb ik thuis naar de formule 1 gekeken in full HD…. Het volgende beeld is een accurate representatie van wat ik zag.
Ook heb ik nog een korte video van een aap op school.
*Kent er iemand enkele eenvoudige maatregelen om ze gúnstig te stemmen. Ik ben bijvoorbeeld niet bereid telecommunicatieapparaten te offeren bij rituele gezangen in computercode en dansen rond vreemd stomende koppen koffie, braambessen en effectief slaande tennissers²*.
²*Identificeer de drie logo’s en win geen prijs!
³*Nesten van bijzinnen, zo moet het!
4*welja, student…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten