Geschreven op 19.11.'2011

Hallo onderhevige aan ‘F = m . g’*

Op het moment van schrijven is mijn laatste maand ingegaan. Ik heb dit dan ook rijkelijk gevierd door het laatste latje Côte d’Or chocolade dat ik meehad te consumeren. Dit had, na twee maand in een kast of in een valies doorgebracht te hebben, reeds een groot deel van zijn exquise smaak verloren, maar er zijn ergere dingen dan dat. De teloorgang van het laatste specimen van deze lekkernij betekent helaas ook dat ik het genot van de Belgische chocolade voor een maand zal moeten ontberen.

Maar! Er is hoop. EF houdt elk jaar rond deze periode immers een ‘dag van de internationale student’, of iets dergelijks. Dit houdt in dat men zich per nationaliteit moet verenigen en enerzijds een expositiestandje over zijn land voorbereiden en anderzijds een presentatie over zijn land geven. We zullen met andere woorden wat Belgische producten proberen te bemachtigen. Hoewel dit op het eerste gezicht een leuke opdracht lijkt, krijgen we er, mijns inziens, zeer weinig tijd voor (de opdracht is vrijdag gegeven en de PowerPointpresentatie moet volgende dinsdag reeds klaar zijn ter revisie van de superviserende leraar) en is het weinig eerlijk: de Belgen zijn immers met meer dan tien, terwijl de Polen en de Italianen, of beter, de Pool en de Italiaan, er alleen voor staan.

Toen ik net op was, zag ik mijn ‘gastzus’ met twee nog niet geziene mensen praten. Ze vertelde me dat dit getuigen van jehova waren. Die zitten duidelijk dus ook overal…

In mijn vorige blog schreef ik dat het waarschijnlijk definitief gestopt was met regenen; wel, vorige week heeft het een paar keer behoorlijk geregend… Maar, als dat de manier is om het weer te laten regenen: “Het is vanaf nu definitief gestopt met regenen”.

Donderdag had onze klas het ‘geniale’ idee een les op het strand te hebben; waarmee de lerares instemde. Ik neem aan dat je je wel kan inbeelden hoeveel er van de eigenlijke les terechtgekomen is… Het antwoord is “niet veel”.

In de namiddag ben ik naar Tamarindo gegaan om wat aan voorgenoemd project te werken (Internet ligt voor de verandering eens plat). In het heengaan heeft gastvader Gerardo mij op zijn Suzuki GN12H naar het kruispunt met de hoofdweg gevoerd. Op zich al een hachelijke onderneming met al de putten in de weg. Je voelde ook dat het motortje er niet mee gediend was dat het twee individuen moest herpositioneren. Van dat kruispunt was het de bedoeling dat ik een openbaar vervoer-bus zou nemen naar Tamarindo aangezien deze een hoop goedkoper zijn dan de taxi’s (₡300 of 0,6$ tegen ₡3000 of 6$), maar aangezien de bus maar niet kwam opdagen heb ik maar een taxi genomen. Eens in Tamarindo aangekomen, heb ik mij op eigen kracht naar het zowat enige kwalitatieve etablissement verplaatst. Deze verplaatsing liep dan nog enige vertraging op doordat een (grote) groep idioten²* een loopwedstrijd hield en om deze (belachelijke) reden een straat was afgesloten. In voorgenoemd etablissement aangekomen, heb ik mij tegoed gedaan aan wat het te bieden had, meerbepaald deftige koffie³*, een huisgemaakte brownie en het werkende internet. De terugkeer aangevat, spotte ik een bus die naar het kruispunt naar SR ging. Deze heb ik dan ook wijselijk genomen. Maar ik en openbaar vervoer, dat gaat gegarandeerd mis: Ik ben dus niet op tijd uitgestapt. Verzachtende omstandigheid was wel dat het ondertussen donker was. Ik ben op advies van een mede-busreiziger op de bus gebleven tot we in een dorpje waren, omdat het volgens hem te gevaarlijk was langs de weg te staan. Ik heb dan een bus terug genomen en ben dan te voet naar SR gegaan. De openbare bussen in CR zijn wel het vermelden waard. Deze rijden aan een zeker niet geringe snelheid voor een bus , maar interessanter: ze rijden altijd met de deuren open. Als je moet rechtstaan, wat bij mij het geval was, hou je je dus beter vast…

Ook in Costa Rica vieren ze Kerst. Het is dan wel niet koud en wit zal hij zeker niet zijn, maar ze vieren het wel. En daarbij hoort een kerstboom en andere geheel zinloze versiering.

*Ik ga ervan uit dat mijn blog enkel op aarde wordt gelezen.
²*En een idioot moet je zijn als je overdag in Costa Rica en uit vrije wil meer dan honderd meter loopt.
³*Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, in koffieland Costa Rica heb ik nog bitter weinig goede koffie gedronken.