Laatste dagen Costa Rica en NIEUWE BLOG

Opgelet! Dit werd geschreven toen ik in het vliegtuig van Madrid naar Zaventem zat.

Hallo*,

puravidaofniet.blogspot.com is nog niet dood! Al duurt dat niet zo lang meer. Ik mag dan wel op dit eigenste moment op weg zijn naar Zaventem, ik heb nog enig materiaal te verslaan over mijn Costa Ricaanse uitstap. Mijn laatste weekend was immers nog relatief evenementvol²*

Wel ja, als ik weekend zeg, bedoel ik eigenlijk enkel zondag. Ten eerste heb ik voor mijn laatste dag een nieuwe hostfamily-mate gekregen. Ik heb mijn zondag dus grotendeels besteed aan ‘den John’ uit de VS wat dingen uit te leggen en vertaler te spelen tussen hem en de familie.

’s Avonds ben ik dan met John en Jacob (die andere Amerikaan. Zie een vorige blog) naar die fiestas (zie ook een vorige blog) in naburig dorp Villareal gegaan. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk teleurgesteld ben in dit “grootse” spektakel. Misschien dat het in andere dorpen/steden spectaculairder is, maar hetgeen ik heb aanschouwd was maar een flauw beestje. Wat volgt is een ‘korte inhoud’ van de fiestas in Villareal.

Alles speelt zich af op het vierkante voetbalveld dat elk dorp in Costa Rica schijnt te hebben. Daarop heeft men in het midden een houten arena neergepoot. Daarrond staat dan een eveneens in hout geconstrueerde tribune. Als er al ‘health en safety’ bestaat in een obscuur dorp als Villareal, zal het zeker goede zaakjes gedaan hebben met al de steekpenningen die het zal geïncasseerd hebben; ik twijfel immers sterk aan de structurele integriteit²* van dit bouwsel. In deze arena vindt uiteraard de hoofdattractie plaats: de rodeo. En dit was nu juist wat sterk te wensen overliet. Dit hele ‘schouwspel’ kan ik als volgt beschrijven:

Er staan een twintigtal intellectueel weinigbedeelde mensen in de ring. Vervolgens komt een intellectueel nog minder bedeelde op een stier de ring binnengehobbeld. Na verloop van seconden tot soms zelfs minuten slaagt de mannelijke herkauwer erin voorgenoemde van zijn rug te werken, waarna de eerstgenoemden het koebeest dienen af te leiden voor deze zijn voormalige berijder vertrappelt. Na nog een tweetal minuten komt een trio pseudo-cowboys met lasso’s de ring in om de stier te vangen. Dit wordt ettelijke malen herhaald met verschillende berijders. Dit is kortstondig entertainend, maar na zo’n drie keer ben je het al beu.

Verder wordt het voetbalveld gevuld met spijs- en drankkraampjes en krakkemikkige kermiscontrapties³*.


Tot zover mijn drie maanden Costa Rica. Ik ben ondertussen nagenoeg aan het einde van mijn meer dan 28 uur durende reis naar huis4*.
Ik zal doorgaan met mijn blogs in München, maar dan op DIT ADRES.

*Voor mijn laatste Costa Rica-blog ontbreekt mij de motivatie een originele en tevens passende aanspreking te vinden.
²*In de voorbije drie maanden heb ik een toch niet geringe hoeveelheid Engels gesproken en daar ten gevolge van probeer ik tevergeefs ‘eventful’ en ‘structural integrity’ naar het Nederlands te vertalen.
³*Hier heb ik een gelijkaardig probleem als in ²*, maar aan deze alliteratie kon ik niet weerstaan.
4*Met “nu” duid ik uiteraard het moment dat ik dit schrijf aan, niet het moment dat ik dit publiceer.