It's the final countdown! tadadadaaa tadadatata...

Hallo persoon,

Vijventachtigste dag, (waarschijnlijk) laatste blog op locatie. Mijn voorlaatste schooldag is voorbij; mijn bus naar de luchthaven is geboekt (dat hadden de afzetters van EF natuurlijk niet in de prijs inbegrepen…). Ik keer bijna huiswaarts.

In die laatste week is er niet bijster veel gebeurd: ik heb mij meester gemaakt van nog wat Spaanse grammatica, ik heb nog wat rijst gegeten (voor de verandering) en ik heb met lede ogen* aangezien hoe ook Costa Rica zich onderdompelt in kerstsfeer.

Éen van die kerstgerichte evoluties was een kersthappening²* op school waar naast de leerlingen zelf ook de gastfamilies op uitgenodigd waren. Op dit ‘grootse’ evenement werd het typische Costa Ricaanse kerstgerecht geserveerd: tamales. Een tamal bestaat grotendeels uit een soort maïsmassa – niemand zou er raar van opkijken als iets dergelijks aan onze teergeliefde rundervrienden gegeven zou worden ter bevoedering – met daarin rijst – surprise, surprise – , vlees van weinig hoge kwaliteit, aardappel en wortel. Dit alles wordt omwikkeld met bananenbladeren en vervolgens gekookt. Geef mij dan toch maar kalkoen met vreemde zaken in voor kerstmis –³* of wat eet de gemiddelde Belg voor kerstmis? Ook moest elke klas als brave basisschoolkindjes een toneeltje of iets gelijkaardigs opvoeren. Joepie!!!!

Dat zal het zowat zijn, denk ik. Wanneer ik mijn volgende blog zal schrijven, weet ik niet. Mogelijks nog in Costa Rica, mogelijks in België, mogelijks pas in Duitsland. Tegen dat ik naar Beeëmweeland land vertrek zal mijn blog in elk geval verhuisd zijn. Enerzijds omdat blogger niet het meest gebruiksvriendelijke platform is en dat “Pura Vida Or Death And All His Friends” niet echt past voor München… In elk geval zal ik hier zeker een link posten naar het nieuwe adres.

Laat ik afsluiten met nog een willekeurige foto.

Enige toelichting is mogelijk gewenst. Dit is een foto van een afsluiting die een dikke maand geleden geplaatst is. Wat de plaatser waarschijnlijk niet in acht had genomen was dat het afsluitingsmateriaal nog ongebruikelijk levend was en dus zijn er een paar weken geleden twijgjes uit de houten palen beginnen komen. Het is een enigszins vreemd zicht.




*De uitspraak “met lede ogen aanzien” is hier niet geheel toepasselijk, maar ik had de onbedwingbare drang ze te gebruiken.
²*Ik gebruik wijselijk happening, aangezien feest aan de overdreven kant is.
³*Ik doormaak een liggend streepjes-o-fiele periode; ik kan er begrip voor opbrengen dat het overmatig gebruik van voorgenoemd leesteken een zekere ergernis kan opwekken, maar dat zal mij niet beletten mijn tijdelijke liefde voor liggende streepjes bot te vieren.