Euhm...

Hallo gebruiker van een internetontvangend apparaat,

In de voorbije week is er weer onrustwekkend weinig opmerkelijks gebeurd, maar zit thuis zonder internet* (op het moment van schrijven uiteraard; zoals ik al in een eerdere editie zei, is mijn blog vooralsnog niet via telepathie beschikbaar) en verveel me dus steendood. Met andere woorden, mijn missie: iets schrijven over zo goed als niets. Om mijn verveeldheid even in perspectief te zetten: uit pure verveeldheid ben ik zelfs patience, freecell en mijnenveger op mijn computer beginnen spelen. Die kaartspellen zijn trouwens vreselijk moeilijk.

Laat ik beginnen met iets dat er niet is: regen. Ik heb de impressie dat het regenseizoen nu onherroepelijk voorbij is. Vandaag (zondag) zijn er nog enkele druppels gevallen, maar de hoeveelheid daarvan was infinitisimaal klein en bijgevolg verwaarloosbaar. Dit maakt me zeer triest aangezien het betekent dat het zonlicht vrij spel krijgt nu het matigende effect van wolken verzwonden is en mijn dagelijks comfort dus sterk zal verminderen door excessieve warmte. Ik voorspel drukke dagen voor mijn trouwe Telstar-airconditioningsysteem.

Over naar wat algemeenheden. Het eten is nog steeds zoals ik het beschreven heb²*. Het eten van vandaag moet ik classificeren in de tweede categorie; het was immers de plaatselijke variant van balletjes in tomatensaus, vleesklompjes in tomatensaus met enkele weinig appetijtelijk uitziende aardappelprisma’s en de obligate rijst. Nu ik toch het onderwerp eten heb aangesneden, ga ik er maar even op door. Ik heb de impressie dat in het algemeen de Costa Ricanen weinig kieskeurig zijn wat betreft de kwaliteit van de ‘producten’*. Het vlees is bijna altijd van relatief lage kwaliteit, limoenen hebben altijd een witte aanslag – een beetje te vergelijken met wat er op mossels groeit, met het cruciale verschil dat mossels schelp-/weekdieren⁴* en limoenen niet⁵* – en ten laatste, de hoeveelheid brol die je langs de straat kan krijgen is simpelweg onvoorstelbaar.

Verder gaat mijn Spaans er zeker op vooruit, maar heb ik het gevoel dat er uit de twee maanden die ik hier toch al zit meer gehaald kon worden. Dit vooral door de te grote klassen, inefficiënte manier van oefeningen maken en bepaalde lessen die eigenlijk pure tijdverspilling zijn. Om een voorbeeld te geven: we hebben zeker 4 lesuren aan de voorwaardelijke wijs gewerkt, terwijl dit een waardige kandidaat is voor eenvoudigste grammatica-item in het Spaans. En mag ik er u ook aan herinneren dat de lesuren hier geen 50 minuten, maar 80 zijn; een niet insignificant verschil. Een ander gevoel dat ik heb is dat de Spaanse les mijn Frans absoluut geen goed doet.

Ook op bouwkwaliteit hebben de Costa Ricanen het eveneens niet echt begrepen. Enkele weken geleden heeft op school een afdak het daglicht (en dat is er heel, heel veel) gezien. Het bevat echter enkele constructiefoutjes. Het eerste is dat de ‘poten’ bestaan uit vier boomstammen; naast het feit dat deze zo scheef zijn als welke metafoor je maar kan bedenken voor ‘scheef’, is het hout op geen enkele manier behandeld tegen vocht en andere houtonvriendelijke zaken. Ik hoop dat dit nog gebeurt, anders zullen we binnen een paar jaar het bericht krijgen dat “een groep talenstudenten in Costa Rica met uiteenlopende verwondingen naar het ziekenhuis overgebracht is nadat ze bedolven werden door een structureel onveilig bouwwerk”. Daarnaast hebben ze er een zeker niet verkeerd uitziend dak van metalen imitatie-dakpannen opgelegd. Ze hadden echter niet voorzien dat de twee panelen bovenaan (Het is een dak in accent circonflexe-vorm) niet perfect zouden aansluiten. Met het gevolg dat als er regen valt – iets dat vanaf heden helaas zeer weinig zal gebeuren – ongeveer alles en iedereen onder het afdak nat is. Er mist dan ook nog ergens een andersoortig paneel, hetgeen de symmetrie verstoort en dusdanig de esthetiek van het geheel verstoort.

Na iets meer dan één Wordpagina volgeschreven te hebben over weinig, kan ik zelfvoldaan afsluiten.

*Het onbetrouwbare internet begint me hier behoorlijk de keel uit te hangen…
²*“Dit voedsel tot mij nemen is een noodzakelijk kwaad”, tot “Dit voedsel tot mij nemen is geen ervaring die mij nog lang zal heugen, maar ik heb weinig reden tot klagen”, tot zelfs “Dit voedsel tot mij nemen verschaft mij de nodige voldoening”
³*Normaal gezien zou ik ‘ingrediënten’ gebruiken, maar om eventuele kookprogramma-fanatici tevreden te stellen, neem ik maar ‘producten’
⁴*Experts, verbeter mij.
⁵*Alweer, als iemand al een limoen heeft gezien die zich op eigen kracht door het water voortbewoog, gelieve mij dit te melden.